Η αεναος αφηγησις
στο τελος των αποπνικτικων ταρατατζουμωσεων και των δυσφορων τρομπετισμων, οι ασθενικοι ψιθυροι, επιμονοι φυτρωναν βιαστικα με ολο και μεγαλυτερη διαυγεια. Η γητευτικη συριστικοτης των συμφωνων, η αμαρτωλη παλινδρομικοτης ενος φθογγου απο κεινους που αρχιζουν τα ονοματά μας, ισως ο προκλητικος συνδυασμος αυτων των δυο, τιποτα τρανταχτο, μια ολοστρογγυλη καθημερινοτης, ζαλιστικη, θροϊζουσα σαν ηλεχτρικο πλατανοδεντρο, ωριμασαν σε μια δελεαστικη ατερμονη αφηγηση που στο τελος
| © Κυριος Φωλιος |