Ο ανθρωπος που υποπτευοταν οτι ο εαυτος του ειναι γιατρος
Εβρισκε συχνα στις τσεπες του επιμελημενα διπλωμενες ιατρικες συνταγες
που χρησιμοποιουσαν τον γραφικο του χαρακτηρα. Μερικες ανεφεραν εκτος απο δυσαναγνωστες λεξεις, τις προτροπες πρωι-μεσημερι-βραδυ, μετα το φαγητο ή δεκαπεντε σταγονες. Για να μην κινησει υποψιες, εκτελουσε τις θεραπειες, αλλα εκρυβε τα αποδεικτικα στοιχεια σε μερος που μονο εκεινος γνωριζε. Αλλες φορες κοιτουσε, ταχα αδιαφορα, πανω απο τον ωμο του και χασκογελουσε ειρωνικα λεγοντας «Ωραια θεραπεια!». Ηταν ιδιαιτερα προσεκτικος με την εκφορα του λογου του. Για καλο και για κακο δεν ελεγε ποτέ «αυτος», «εκεινος» ή «γλαστρες». Επαιρνε για καιρο τα δισκια οπως οριζαν οι συνταγες. Σκληρα παραπλανητικα, περιστασιακα και αναβλητικα, ολα με φρικτες παρενεργειες.
Ενα βραδι που αισθανοταν σπουδαια, γιατι ειχε ξεχασει να παρει την παραπεταμολη του, πηρε τη μεγαλη αποφαση. Σηκωσε την γλαστρα πανω απο την προσφατη συνταγη που εγραφε: «Να καταστραφει μετα τη χρηση», πηρε το τσαλακωμενο χαρτακι και το πεταξε στα σκουπιδια.
| © Κυριος Φωλιος |