Υπηρξε μια συμμορια πρωθυπουργων που δεν τους επετρεπαν να πρωθυπουργησουν με την ησυχια τους κι ετσι ξεκινησαν οι δυσμοιροι μια βασανιστικη περιπλανηση σε αγνωστες περιοχες, να βρουν εναν πληθυσμο που να ειναι της υποληψεως τους και να μην εχει μονο το εγκλημα και την παρανομια στο νου του. Ελαβε λοιπον σβαρναν τους μαχαλαδες των τσιφλικιων η πρωθυπουργικη συμμορια, μα σε οποιο χωριο κι αν εμπαινε επεφτε θυμα ληστρευσεως ή τους εκμεταλλευονταν πολυ πολυ ασχημα ωστε παντα να το βαζουν στα ποδια οι ατυχοι πολιτικοι. Οι κατοικοι των χωριων ησαντο παντοτε υπερτριχοφυεις προγναθικοι παλιανθρωποι και μολις τους αντικρυζαν οι συμμοριται ελεγον αυθορμητως αμαν! ή ωχ! Αλλα που οι χωριατες! Εκεινοι το μονον που ειχαν εις τον εγκεφαλόν των δεν ηταν ο υγιης πρωθυπουργισμος, παρα μονον η αφαιρεσις του χρηματισμου των συμμοριτων. Αποχρυσαφιζομενοι και δεχομενοι τις επιθεσεις των ιθαγενων, συνεχιζαν οι δυστυχεις πρωθυπουργοι τον ακαρπο περπατηγμο τους. Συχνα πυκνα συναντουσαν καποια αλλη σπειρα που ηθελε να μπει σε εναν οικισμο ντυμενη Ρομπεν ή Ζορροι. Τοτε επιπταν μαπαι. Ετσι μαστιζαν τα χωρια και οι οικισμοι τους κακομοιρους συμμοριτες και περνουσαν με αυτον τον τροπο τα χρονια ωσπου επιασον την καλην ολοι οι χωρικοι, επτωχευσε η συμμορια και λυθηκε και αυτο το προβλημα.

© Κυριος Φωλιος

Δημοσιευση: Σάββατο, Σεπτεμβρίου 30, 2006.